September 28, 2010

Kent - If you where here


Ή πως γίνεται και στο μέρος που υπήρχες εσύ, τώρα να υπάρχει μία τεράστια τρύπα .


Tracklist

2. Point Blank
3. The One To Blame

September 22, 2010

Marconi union - Distance (2005)



Σκέφτεται, ακούει, και γράφει ειδικά για το Thinking with sounds ο Κ.Κ.Μοίρης.




Λίγα δευτερόλεπτα ν’ ακούσεις , φτάνουν για να πεις «καμιά σχέση με τις παραδόσεις και τις παρακαταθήκες του ηρωικού Manchester». Tουλάχιστον εκείνου του κομματιού της πόλης που οι νύχτες του είναι στολισμένες ακόμη με υπερηχητικά graffiti, άδεια ποτήρια Boggart's Brew και φανταστικές αφίσες με τους ζωντανούς κι αποθαμένους ντόπιους πατρίκιους : Ηollies, Bee-Gees, Hermans Hermits, Barclay James Harvest, 10CC, όλη τη φυλή της Factory μαζί με τα πρασινοκόκκινα φώτα του Hacienda, τη φράντζα του Morrissey, τη μαμά των Gallagher, μια άσπρη τρίχα ανάμεσα στις κόκκινες του Hucknall, τη λογοδιάρροια του Mark E. Smith και το κατεβασμένο κεφάλι του Vini Reilly. Ξέχασα πολλούς. Καλά έκανα. Όσο πιο πίσω μου, τόσο πιο καλά.

Και τον James Crossley με τον Richard Talbot , που είναι τα μέλη της Union, θα τους ξεχάσω πέντε λεπτά μετά που θα σταματήσω να γράφω αυτό. Ούτε πέντε, τρία. Δυο. Όσο πιο λίγα, τόσο πιο καλά.

To Sleepless όμως, πρώτο με διαφορά ανάμεσα στα υπόλοιπα του Distance, δεν υπάρχει περίπτωση να το ξεχάσω. Ούτε σε τρία, ούτε σε πέντε, ούτε σε τριάντα χρόνια. Όσο πιο πολύ, τόσο πιο καλά.

Παρέα για τετρακόσια και βάλε χιλιόμετρα. Με τον συνοδηγό να κοιμάται. Με τις σκέψεις μου ξύπνιες. Με χιόνι να μη σταματάει να πέφτει. Και με το δάχτυλο στο repeat. Sleepless, ξανά και ξανά και ξανά. Για να μη τελειώσει η μέρα.

Eλπίζω όταν ξανασυναντηθούμε εγώ κι αυτό μετά από πολλά πολλά χιόνια που θα μεσολαβήσουν στο μεταξύ, να ανταλλάξουμε ένα αληθινό χαμόγελο. Και την ώρα που θα ακουστεί η κιθάρα - και το μέσα μου κάνει ένα δισεκατομμύριο «κρακ»- να παραδεχτώ επιτέλους ότι εκείνη η διαδρομή με τα αμέτρητα repeat άξιζε τον κόπο, την κούραση, τις ξαγρύπνιες. Κι ας ήταν η τελευταία. Distance ναι, Lost Connection όχι.

Τracklist

1. Sleepless
2. These European
3. Through Glass
4. Buildings And People
5. Suburb 27
6. Inter
7. A Temporary Life

September 21, 2010

Glimmer void - Prelude to oblivion




Αν στο πρώτο τους album Souls parade παρακολουθήσαμε στρατιές από ψυχές να παρελαύνουν σιωπηλά δίπλα από τη δική μας , στο θαυμάσιο Prelude to oblivion τις ακούμε να σιγομουρμουρίζουν. 10.20 π.μ κι ακόμα νυχτώνει...


Track list

1. Before The End
2. Goners
3. Death΄s Way
4. And Still There Is Silence
5. Disillusion
6. Diablery
7. Wish There Was Light
8. The Tale Of The Cursed And The Gifted
9. Oblivion



MySpace



8/10

September 15, 2010

Dust lane - Υann Tiersen



Περπατάς φορτωμένος μέχρι εδώ, τοποθετείς τον εξοπλισμό σου δίπλα στη μουσική με τον αριθμό τέσσερα, κι όταν αυτή ξεκινήσει λύνεις τα σκοινιά, πυροδοτείς και πυροδοτείσαι, παρακολουθώντας από ψηλά και εκ του ασφαλούς τα μόρια της σκόνης των απάτητων εδώ και καιρό δρόμων σου, που προσπαθούν να ξεκολλήσουν από τη θέση τους για να φτάσουν κάτω από τα πέλματά σου. Βόλτες πάνω από το γκρι, μέσα σε μια πύρινη σφαίρα υδρογόνου...


Release date : 4th October (Europe)

Track List:
01. Amy
02. Dust Lane
03. Dark Stuff
04. Palestine
05. Chapter Nineteen
06. Ashes
07. Till The End
08. Fuck Me

September 04, 2010

U2 Live in Athens - A moment of surrender

Η φωνή μου έκλεισε από το δυνατό τραγούδι, τα πόδια μου πόνεσαν από τον χορό , τα χέρια μου κοκκίνισαν από το χειροκρότημα, το κέφι μου εκτοξεύθηκε στο διάστημα και με το ζόρι ξαναγύρισε πίσω στη θέση του και το μυαλό μου θυμήθηκε χακί σχολικές τσάντες, φοιτητικά ξενύχτια, νερόβραστα μακαρόνια , φτηνούς καναπέδες γεμάτους λαμπερά πρόσωπα , ξεθωριασμένα μαύρα φουτεράκια .

Σε ένα κατάμεστο Ολυμπιακό Στάδιο με χιλιάδες κόσμο να δονείται με τους ήχους τουI Still Haven't Found What I'm Looking For, Pride (In The Name Of Love), Οne , With or without you , Sunday bloody Sunday, οι U2 απέδειξαν για άλλη μια φορά πως δεν έπαψαν ποτέ να είναι μία μεγάλη μπάντα, ακόμα κι αν τα τελευταία χρόνια αποτελούν ένα από τα πιο καλολαδωμένα γρανάζια της μουσικής βιομηχανίας, ακόμα κι αν έγιναν δισεκατομμυριούχοι , ακόμα κι αν δημιουργούν πια - με ελάχιστες εξαιρέσεις - αδιάφορες συνθέσεις που δεν θα χαρακτηριστούν ποτέ κλασικές όπως πολλές από τις παλαιότερες.

Υπερθέαμα μεγατόνων το χθεσινοβραδινό, με μια φουτουριστική σκηνή στο κέντρο του σταδίου ορατή από κάθε πλευρά του που έμοιαζε με διαστημόπλοιο τελευταίας τεχνολογίας, με έντονες κοινωνικοπολιτικές αναφορές και με ένα Bono αεικίνητο σε συνεχή επαφή με το κοινό του, -που παραληρούσε ασταμάτητα - να καταφέρνει με ευκολία να μετατρέψει την Αθήνα από City Of Blinding Lights σε funky town.

Τρεις από τις καλύτερες στιγμές τις συναυλίας ήταν η είσοδος του συγκροτήματος στην σκηνή υπό τους ήχους του Space oddity , όταν οι πρώτοι στίχοι του With or without you πλημμύρισαν τον αέρα κι εμείς με ότι φωνή μας είχε απομείνει τραγουδήσαμε See the stone set in your eyes, See the thorn twist in your side, I wait for you και όταν το συγκρότημα μας αποχαιρετούσε και ξαφνικά ρυθμικές ιαχές και χειροκροτήματα γέμισαν τον αέρα, αυθόρμητο ευχαριστώ στους υπαίτιους της συγκίνησης, της αδρεναλίνης του emotional rewind. Όσο συνηθισμένος και να είναι ένας μουσικός σε τέτοιες αντιδράσεις, όσα χρόνια κι αν δίνει μεγάλες συναυλίες σε όποιο μέρος του κόσμου, φαντάζομαι πως πάντα η αγάπη του κόσμου τον συγκινεί, τον κάνει για δευτερόλεπτα να τα χάσει, να υποκλιθεί, και να χαρίσει στους θαυμαστές του ακόμα ένα του τραγούδι. A moment of surrender.

70 ευρώ και περισσότερες από δύο ώρες για να φτάσω σπίτι δεν είναι τίποτα μπροστά σε μια τέτοια ανάμνηση. Πολλοί παραπονέθηκαν, άλλοι γκρίνιαξαν, άλλοι μίλησαν με σκληρούς χαρακτηριμούς , άλλοι σνόμπαραν με την απουσία τους, μπερδεύοντας όλοι τη μουσική με το ποιόν των δημιουργών της.


Εγώ με θεωρώ τυχερή. Όταν τα πόδια μου θα αδυνατούν να φτάσουν κάτω από οποιοδήποτε stage για να χοροπηδήσουν, όταν τα χέρια μου δεν θα μπορούν πια να χειροκροτήσουν , όταν το μυαλό μου θα κάνει υπερπροσπάθεια για να θυμηθεί - αλλά ελπίζω να θυμάται - θα έχω στην συλλογή μου ένα τέτοιο ταξίδι σαν το χθεσινοβραδινό. Ταξίδι μνήμης και φόρο τιμής στις μουσικές που έντυσαν το παρελθόν μου. Στο Boy, στο War, στο Under a Blood Red Sky , στο The Unforgettable Fire , στο The Joshua Tree, στο Achtung Baby .

Tέλος, ένα μεγάλο μπράβο στον Αviv Geffen (των blackfield) και στους Snow Ρatrol που προηγήθηκαν, προετοιμάζοντας θαυμάσια το κλίμα γι'αυτό που ακολούθησε.

Set list
Return Of The Stingray Guitar
Beautiful Day
I Will Follow
Get On Your Boots
Magnificent
Mysterious Ways
Elevation
Until The End Of The World
I Still Haven’t Found What I’m Looking For / Movin’ On Up
Pride (In The Name Of Love)
In A Little While
Miss Sarajevo
City Of Blinding Lights
Vertigo
Funky Town(snippet) / I’ll Go Crazy If I Don’t Go Crazy Tonight/ Discothèque (snippet)
Sunday Bloody Sunday
MLK
Walk On / You’ll Never Walk Alone (snippet)


Encore (s)
One
Amazing Grace (snippet) / Where The Streets Have No Name
Hold Me, Thrill Me, Kiss Me, Kill Me
With Or Without You
Moment of Surrender

Τα video, από Dailymotion και U2 gigs, η φωτογραφία από το επίσημο site του συγκροτήματος.

September 02, 2010

Electron Nights 2010 - Porcupine Tree, Αnathema


Sentimental και Flying θέλω να ακούσω. Μετά ας μαζευτούν όλες οι μουσικές τους στη σκηνή κι ας κάνουν party. Εγώ θα είμαι από εκείνους τους καλεσμένους που κάθονται σιωπηλοί σε μία γωνία, καπνίζουν με ένα ποτό στο χέρι, κανείς δεν αμφιβάλει για την παρουσία τους, και κανείς δεν υποψιάζεται πως εκείνοι νοερά, την έχουν ήδη κάνει για "αλλού" .
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...