Ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα. Ένα από τα καλύτερα albums της δισκοθήκης μου που ποτέ δεν πρόλαβε να σκονιστεί. Μερικοί από τους πιο αλαζονικούς και ταυτόχρονα πονεμένους στίχους. Ισοπεδωτικό, σαν μια σκοτεινή ομολογία ενός εγκληματία που δεν σκοπεύει να δικαιολογηθεί γι' αυτό που έκανε αλλά το μόνο που θέλει είναι να ομολογήσει. Μικρό παιδί και διάβολος. Κραυγαλέο, τρομαχτικό.
Ο Neil Gaiman έγραψε στο Sandman : “Have you ever been in love? Horrible isn't it? It makes you so vulnerable. It opens your chest and it opens up your heart and it means that someone can get inside you and mess you up. You build up all these defenses, you build up a whole suit of armor, so that nothing can hurt you, then one stupid person, no different from any other stupid person, wanders into your stupid life...You give them a piece of you. They didn't ask for it. They did something dumb one day, like kiss you or smile at you, and then your life isn't your own anymore. Love takes hostages. It gets inside you. It eats you out and leaves you crying in the darkness, so simple a phrase like 'maybe we should be just friends' turns into a glass splinter working its way into your heart. It hurts. Not just in the imagination. Not just in the mind. It's a soul-hurt, a real gets-inside-you-and-rips-you-apart pain. I hate love.”
Ο Neil Gaiman έγραψε στο Sandman : “Have you ever been in love? Horrible isn't it? It makes you so vulnerable. It opens your chest and it opens up your heart and it means that someone can get inside you and mess you up. You build up all these defenses, you build up a whole suit of armor, so that nothing can hurt you, then one stupid person, no different from any other stupid person, wanders into your stupid life...You give them a piece of you. They didn't ask for it. They did something dumb one day, like kiss you or smile at you, and then your life isn't your own anymore. Love takes hostages. It gets inside you. It eats you out and leaves you crying in the darkness, so simple a phrase like 'maybe we should be just friends' turns into a glass splinter working its way into your heart. It hurts. Not just in the imagination. Not just in the mind. It's a soul-hurt, a real gets-inside-you-and-rips-you-apart pain. I hate love.”
Αυτές οι γραμμές περιγράφουν ακριβώς την αίσθηση που αφήνει η ακρόαση της μουσικής και των στίχων του Gentlemen που χωρίς καμία υπερβολή στάζουν αίμα. Προς το τέλος και κάθε μα κάθε φορά μουδιασμένη, αναρωτιέμαι αν αυτό το αίμα ανήκει μόνο στον δημιουργό του δίσκου που δεν μπορεί παρά να είναι αποτέλεσμα διαμονής στην κόλαση, ή αν λίγο έστω ανήκει και σε εμένα, μετά τις εκατοντάδες φορές που κατέβηκα - κι ακόμα κατεβαίνω - τα έντεκα σκαλιά του.
Δεκαεφτά χρόνια μετά, κι ενώ βλέποντας το εξώφυλλο ξέρω πια πως θύτης και θύμα αλλάζουν ρόλους πιο γρήγορα και από την διάρκεια του συγκλονιστικού My curse που ο Dulli δεν κατάφερε με τίποτα να ερμηνεύσει, αφήνοντας την Marcy Mays των Scrawl να βγάλει το φίδι από την τρύπα της καρδιάς του, το Gentlemen παραμένει για μένα μια απόλυτα εγκεφαλική κατάδυση , ένα εξοντωτικό άκουσμα , ένα σοκ άνευ προηγουμένου.
Tonight I go to hell for what i've done to you. This ain't about regret, it's when i tell the truth τραγουδά τρελαμένος o Greg χοροπηδώντας σε ένα πάτωμα γεμάτο μυαλά. Τα δικά μου.
Τracklist
1. If I Were Going
2. Gentlemen
3. Be Sweet
4. Debonair
5. When We Two Parted
6. Fountain And Fairfax
7. What Jail Is Like
8. My Curse *****
9. Now You Know
10 I Keep Coming Back
11 Brother Woodrow / Closing Prayer
10/10
1. If I Were Going
2. Gentlemen
3. Be Sweet
4. Debonair
5. When We Two Parted
6. Fountain And Fairfax
7. What Jail Is Like
8. My Curse *****
9. Now You Know
10 I Keep Coming Back
11 Brother Woodrow / Closing Prayer
10/10
