20. The Besnard Lakes - The Besnard Lakes are the roaring nightΡευστός , απίστευτα πυκνός και ελκυστικός ήχος όπως τα όμορφα αλλά τρομακτικά βάθη των ωκεανών. Το νερό είναι κρύο, η μουσική εκκωφαντική, το κεφάλι πέφτει αριστερά, το πόδι κλωτσάει το γκάζι , στο βάθος φαίνεται η πρώτη στροφή για τη θάλασσα.
Like the ocean,like the innocent pt 1&2
19. Rökkurró - Í Annan HeimΣτη χώρα με το παράξενο όνομα πρέπει, οι κάτοικοι έχουν δικαίωμα να θυμούνται μόνο τα βράδια και στο κομοδίνο τους είναι στοιβαγμένες χίλιες δικαιολογίες που κατασκευάζουν μέσα στο σκοτάδι για να βγάλουν κι αυτή τη νύχτα. Το πρωί στολίζονται τα καθωσπρέπει τους ρούχα, παίρνουν ένα τεράστιο άκαρδο σχήμα και μοιάζουν άτρωτοι. Σχεδόν τίποτα δε μπορεί να αγγίξει φαινομενικά τα μουδιασμένα κεφάλια τους, την ώρα που ατρόμητοι περιμένουν στην όχθη του ποταμού δεν γίνεται, μέχρι να δουν το άθαφτο κουφάρι της καρδιάς τους να περνά. Κάτω από τον λαιμό τους έχουν μια πληγή που ποτέ δεν κλείνει και περιμένει να σαπίσουν για να αρχίσει να ανοίγει στον λαιμό κάποιου άλλου. Λες και κατάπιαν τσιμέντο, μιλάνε σιγά, με μισοτελειωμένες φράσεις και χτίζουν ανάμεσα στα όργανά τους στιγμές κάποτε που κρατούσαν χέρια και στιγμές τώρα που πρέπει να μάθουν να τα αφήνουν. Πανηγυρικά μόνοι, μεγαλώνουν εκεί βιαστικά. Ο δρόμος που φτάνει στο σπίτι τους δεν έχει έξοδο επείγουσας διαφυγής. Το χτες εντείνει την ασχήμια του σήμερα κι αν ζεις εκεί μόνιμα , καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο είναι να είσαι εσύ, όταν όλοι ζητούν και έχουν από ένα κομμάτι του εαυτού σου.
Í Annan Heim
18. Heinali & Matt Finney - Lemonade
O θαλασσινός αέρας ανάμεσα στις ομπρέλες της παραλίας. O ανεμιστήρας που γυρίζει γύρω γύρω, ψευδαίσθηση δροσιάς στο καυτό μεσημέρι. Το νερό που πετάγεται γύρω από την πρώτη βουτιά. Το καπάκι του μπουκαλιού με το ούζο την στιγμή που ανοίγει. Οι ξεκούρδιστες κιθάρες δίπλα απ΄τις φωτιές τα βράδια. Η άγκυρα που κατεβαίνει. Το φερμουάρ του σακιδίου. Τα γέλια και η βουή στα σοκάκια και τους πεζόδρομους της πόλης. Τα πετραδάκια που τρίβονται στα βρεγμένα πόδια. Η άμμος ανάμεσα στα βιβλία. Το "κρατσ" του καρπουζιού όταν κόβεται στη μέση. Το αεράκι ανάμεσα στα αρμυρίκια. Tο ξετύλιγμα του χαρτιού της γρανίτας. Τα ζάρια πέφτοντας πάνω στο ξύλινο τάβλι. Τα παγάκια όταν τα δαγκώνεις λίγο πριν αρχίζουν να λιώνουν. Το "σσσσσσσ αρχίζει", στα θερινά σινεμά, στις συναυλίες, μέσα μας.
End Of July
17. Paint On Silence - Paint On Silence
Σε στενεύεις τώρα. Θέλεις να σε πιάσεις από τον γιακά να σε κάνεις να φοβηθείς κι άλλο. Πως διάολο χτίστηκε ολόκληρος άνθρωπος γύρω σου; Απασφαλίζεις λίγο τις πόρτες; Θα χωθώ κρυφά στην άκρη του κρεββατιού σου. Θα σου πω για τα δύο βήτα. Θα σου πω ότι γι'αυτό χοροπηδάνε πάνω σου όλη νύχτα και δεν κοιμάσαι. Επειδή κάνεις πως δε βλέπεις το ένα. θα αφήσω ένα νοιώθω στην πλάτη σου που πονάει, μα θα μου υποσχεθείς πως θα κάνεις λίγο πιο'κει να χωρέσει το όμικρον, γιατί νοιώθω χωρίς όμικρον μοιάζει με εμπαιγμό . Θα σε σκεπάσω με μια ανακατεμένη πρόταση γιατί έρχεται κρύο. Ανακατεμένη, ναι. Δηλαδή τι θα γίνει αν σου πω "κι λίγο; το χέρι εμένα με χαιδεύεις μου το πονάει", δεν θα καταλάβεις; Πριν φύγω θα σου γράψω την λέξη τραίνo. Με άλφα γιώτα. Να κάνει μεγαλύτερο θόρυβο από εκείνο το αδιάφορο με το έψιλον. Να κάνει ένα τεράστιο θόρυβο όλες τις φορές που θα έρχεται καταπάνω σου. Θα γράψω τραίνω. Tραίνω στο κεφάλι σου μέσα.
Rosidae
16. Jordi Clapés-Bot – Right Sides
Í Annan Heim
18. Heinali & Matt Finney - LemonadeO θαλασσινός αέρας ανάμεσα στις ομπρέλες της παραλίας. O ανεμιστήρας που γυρίζει γύρω γύρω, ψευδαίσθηση δροσιάς στο καυτό μεσημέρι. Το νερό που πετάγεται γύρω από την πρώτη βουτιά. Το καπάκι του μπουκαλιού με το ούζο την στιγμή που ανοίγει. Οι ξεκούρδιστες κιθάρες δίπλα απ΄τις φωτιές τα βράδια. Η άγκυρα που κατεβαίνει. Το φερμουάρ του σακιδίου. Τα γέλια και η βουή στα σοκάκια και τους πεζόδρομους της πόλης. Τα πετραδάκια που τρίβονται στα βρεγμένα πόδια. Η άμμος ανάμεσα στα βιβλία. Το "κρατσ" του καρπουζιού όταν κόβεται στη μέση. Το αεράκι ανάμεσα στα αρμυρίκια. Tο ξετύλιγμα του χαρτιού της γρανίτας. Τα ζάρια πέφτοντας πάνω στο ξύλινο τάβλι. Τα παγάκια όταν τα δαγκώνεις λίγο πριν αρχίζουν να λιώνουν. Το "σσσσσσσ αρχίζει", στα θερινά σινεμά, στις συναυλίες, μέσα μας.
End Of July
17. Paint On Silence - Paint On SilenceΣε στενεύεις τώρα. Θέλεις να σε πιάσεις από τον γιακά να σε κάνεις να φοβηθείς κι άλλο. Πως διάολο χτίστηκε ολόκληρος άνθρωπος γύρω σου; Απασφαλίζεις λίγο τις πόρτες; Θα χωθώ κρυφά στην άκρη του κρεββατιού σου. Θα σου πω για τα δύο βήτα. Θα σου πω ότι γι'αυτό χοροπηδάνε πάνω σου όλη νύχτα και δεν κοιμάσαι. Επειδή κάνεις πως δε βλέπεις το ένα. θα αφήσω ένα νοιώθω στην πλάτη σου που πονάει, μα θα μου υποσχεθείς πως θα κάνεις λίγο πιο'κει να χωρέσει το όμικρον, γιατί νοιώθω χωρίς όμικρον μοιάζει με εμπαιγμό . Θα σε σκεπάσω με μια ανακατεμένη πρόταση γιατί έρχεται κρύο. Ανακατεμένη, ναι. Δηλαδή τι θα γίνει αν σου πω "κι λίγο; το χέρι εμένα με χαιδεύεις μου το πονάει", δεν θα καταλάβεις; Πριν φύγω θα σου γράψω την λέξη τραίνo. Με άλφα γιώτα. Να κάνει μεγαλύτερο θόρυβο από εκείνο το αδιάφορο με το έψιλον. Να κάνει ένα τεράστιο θόρυβο όλες τις φορές που θα έρχεται καταπάνω σου. Θα γράψω τραίνω. Tραίνω στο κεφάλι σου μέσα.
Rosidae
16. Jordi Clapés-Bot – Right SidesΤρελαίνομαι για τις ασπρόμαυρες ταινίες, τους πίνακες του Σαγκάλ και τα ανεμόπτερα. Α! Και όταν σε βλέπω σε άλλα μάτια και σε προσπερνάω. Μια μέρα θέλω να βγω με τις σαπουνάδες από την μπανιέρα και να κάνω μια μεγάλη βόλτα στη λεωφόρο. Να κάνω κινηματογραφική βουτιά από κάπου ψηλά και να πέσω πάνω σου ξεκάθαρη, η ζωή μου να μη μου μοιάζει καθόλου, να συμβαίνει σε ένα μέρος δίχως μνήμη, να μη βρωμάει συνέχεια νοσταλγία εδώ κάτω. Εσύ θα έρχεσαι αργόσυρτος θα χύνεις και δεν θα φεύγεις. Θα κοιμόμαστε. Σημασία έχει με ποιόν μπορεί να σε πάρει μετά ο ύπνος κατάλαβες; Όχι με ποιόν θα ξαπλώσεις. Θα μου είναι παντελώς αδιάφορο αν ξέρεις να πλένεις πιάτα. θα τα πετάμε απ’το παράθυρο ή δεν θα τρώμε ποτέ. Δεν με νοιάζει. Βραδινές παραστάσεις στους δρόμους και αυτοσχεδιασμοί που θα καταλαβαίνουμε μόνο οι δυό μας. Αυτό με νοιάζει. Πιωμένοι σαν μεθυσμένα ξωτικά θα μου φωνάζεις από απέναντι πως κατά βάθος είναι πιο δύσκολο να είσαι άντρας. Είναι πιο οδυνηρό . Κι εγώ θα σε πιστεύω , τόσο ανεξήγητα εύκολα και για όσο θα έχω έστω και μια αμυδρή υποψία ότι υπάρχεις. Μόνο να μη μου δαγκώσεις ποτέ βάρβαρα την ψυχή και να μη θελήσεις ποτέ να μου ανήκεις ολοκληρωτικά. Πες εντάξει, θα τρέχουμε σε στριφογυριστές σκάλες, πες εντάξει, θα ράβω τα ρούχα μου από τα σεντόνια που σκεπάζεσαι. Θα σου φτιάξω και μια μυρωδιά μου, που να μπορείς να την εισπνεύσεις τώρα και να αντέχεις να την εισπνέεις και όταν θα αρχίσει να σε πληγώνει. Γιατί θα αρχίσει. Πες εντάξει, θα μάθω να γράφω και με τα δύο χέρια, την ίδια στιγμή, να προλάβω να σου τα δείξω όλα κι ας κόβουν σαν τη λεπτή χορδή του E. Πες εντάξει.
Geometrical Views
Geometrical Views
