35. Clogs- The Creatures In The Garden Of Lady Walton
Iστορίες από την κρύπτη της ψυχής του Bryce Dessner και του Padma Newsome και άξια συνέχεια του αριστουργηματικού Lantern. Ένα ασταμάτητο όργιο έγχορδων, που οι ερωτικές συνευρέσεις τους σε κάνουν να θέλεις να κοιτάξεις από την κλειδαρότρυπα , να κολλήσεις το αυτί σου στην πόρτα και να απολαύσεις ανερυθρίαστα τους οργασμούς τους που στο τέλος σου κλέβουν την καρδιά. Δεν θυμάμαι ούτε ένα μέτριο album από το αμερικανοαυστραλέζικο κουαρτέτο, οι Clogs αποδεικνύουν τελεσίδικα ότι η νεο-κλασσική μουσική μπορεί να απευθύνεται και σε ακροατές με σύγχρονα ακούσματα. Και ευτυχώς, όπως στην περίπτωση του The last song δεν συνθέτουν μόνο τέτοια.
Last Song" (featuring Matt Berninger from The National)
34. LES DISCRETS - Septembre Et Ses Dernieres Pensees
Μου φτιάχνουν ένα ταξίδι. Ξεκινά από το δεξί μου πόδι και καταλήγει ακριβώς πάνω στο μετωπό μου. Είναι μικρό και λίγο γιατί πολλά εκεί σημαίνει τίποτα εδώ. Και μου λένε "Ει! Πρόσεχε θα πέσεις!"Και τους απαντώ "Τώρα θα δείτε τι θα πει να είμαι παντού" Και λέω ξανά "Τώρα θα δείτε τι θα πει να μην είμαι καθόλου"Μετά θυμάμαι πως κάποτε είχα. Και κρατάω την ανάσα μου.Την κρατάω δεύτερη φορά για συμπαράσταση. Δεν αναπνέουν ούτε εκείνοι. Εκείνοι μόνο τραγουδούν.
Song For Mountains
33. Blonde Redhead - Penny Sparkle
Οι επικριτές τους είπαν πως ο δίσκος αυτός μοιάζει σα να ξέχασαν να ηχογραφήσουν τα μισά όργανα. Μόνο χημική ανάλυση δεν του έγινε ή μήπως ναι; Διάβασα στο mic πως το Penny Sparkle ακούγεται άδειο, μινόρε και άκαρδο. Μινόρε και άκαρδο στη θεωρία (και την πράξη ) της μουσικής ποτέ δεν βάδισαν στον ίδιο δρόμο. Οι συγχορδίες μινόρε έχουν σχήμα καρδιάς, έχουν τον συναισθηματικό τους δείκτη στο κόκκινο κι ένα πικρό χαμόγελο στο στόμα μαζί με την ίδια ακριβώς γεύση. Kι εμένα οι γεύσεις αυτές μου αρέσουν πολύ. Η μουσική άλλωστε γι'αυτό έχει πόδια σούπερ ήρωα. Για να πηγαίνει μπροστά κάτω από τις όποιες συνθήκες. Και όταν είσαι σούπερ ήρωας, δεν χρειάζεται να αποδεικνύεις συνέχεια τι μπορείς να κάνεις. Σε κάποια ανύποπτη στιγμή, ίσως και να μπορείς να σώσεις πέντε ανθρώπους από ένα βροχερό απόγευμα. Εκείνοι που διαλέγουν το οικοδόμημα των Blonde στην έναρξη μιας καταιγίδας, ακόμα κι αν ο θεμέλιος λίθος του - οι κιθάρες- απουσιάζει, ξέρουν ότι δεν θα τους βρει ούτε μία σταγόνα.
Black Guitar
32. Matt Elliott & The Third Eye Foundation - Dark
Εδώ μιλάμε για εμμονή. Κι όταν πρόκειται για εμμονή, δεν σου μένουν και πολλά περιθώρια να ξεφύγεις και να κρίνεις αντικειμενικά έναν δίσκο. Έγραψα γι'αυτόν τον Οκτώβριο: Σκοτάδια. Από εκείνα τα παράξενα που λαμπυρίζουν , που όταν αποφασίσεις να τα εξερευνήσεις, τίποτα πάνω σου δε μυρίζει αποτυχία και τίποτα δεν κολλά αηδιαστικά. O Matt Elliott ξαναχτυπά, κυνηγώντας μέσα στη νύχτα τον ήλιο του, κυκλοφορώντας στις αρχές Νοεμβρίου το Dark γλύφοντας αυτή τη φορά τις πληγές του και με την ψυχή του να ποζάρει μπροστά μας γυμνή, χωρίς την παραμικρή διάθεση να κρυφτεί από κανέναν. Δύο μήνες μετά , θα προσθέσω απλώς την ανεπανάληπτη εμφάνισή του στο Half Νote. Aποστομωτική και μεγαλειώδης τόσο, που αν ήμουν 20 χρονών θα σηκωνόμουν στη σκηνή , θα του έδινα ένα υπεργαλαξιακό , super nova φιλί και θα του ψιθύριζα έρχεσαι να κρυφτούμε μέσα μου να γελάμε;
Black Guitar
32. Matt Elliott & The Third Eye Foundation - DarkΕδώ μιλάμε για εμμονή. Κι όταν πρόκειται για εμμονή, δεν σου μένουν και πολλά περιθώρια να ξεφύγεις και να κρίνεις αντικειμενικά έναν δίσκο. Έγραψα γι'αυτόν τον Οκτώβριο: Σκοτάδια. Από εκείνα τα παράξενα που λαμπυρίζουν , που όταν αποφασίσεις να τα εξερευνήσεις, τίποτα πάνω σου δε μυρίζει αποτυχία και τίποτα δεν κολλά αηδιαστικά. O Matt Elliott ξαναχτυπά, κυνηγώντας μέσα στη νύχτα τον ήλιο του, κυκλοφορώντας στις αρχές Νοεμβρίου το Dark γλύφοντας αυτή τη φορά τις πληγές του και με την ψυχή του να ποζάρει μπροστά μας γυμνή, χωρίς την παραμικρή διάθεση να κρυφτεί από κανέναν. Δύο μήνες μετά , θα προσθέσω απλώς την ανεπανάληπτη εμφάνισή του στο Half Νote. Aποστομωτική και μεγαλειώδης τόσο, που αν ήμουν 20 χρονών θα σηκωνόμουν στη σκηνή , θα του έδινα ένα υπεργαλαξιακό , super nova φιλί και θα του ψιθύριζα έρχεσαι να κρυφτούμε μέσα μου να γελάμε;
If You Treat Us All Like Terrorists We Will Become Terrorists
31. Hammock - Chasing After Shadows...Living with the Ghosts
Bλέπεις πόση συγκίνηση εκτοξεύεται ακόμα και χωρίς λόγια; Σαν φαιόλευκη ουλή. Κι αυτή είναι μια στιγμή , εναρκτήρια σεκάνς μιας ζωής χωρίς διαλόγους, και τον ήχο που κάνει το αγόρι τρέχοντας πίσω από χάρτινα πουλιά. Το χθες ανατρέπει και καραδοκεί . Σαν το νερό. Το μόνο σημείο διαφυγής του είναι το χιόνι που θρυμματίζεται. Το πιο ακριβό που μπορείς να μου κλέψεις είναι το συναίσθημα. Την γεύση όμως της ενοχής που μπορείς να την κρύψεις; Σε ποιο σκοτεινό συρτάρι να καταχωνιάσεις την αυτοκριτική και να καταπιείς το κλειδί του; Once upon a December, σε ένα ταξίδι που θα κάνουμε παρέα, φορώντας αθλητικά παπούτσια και μασώντας μανταρίνια στην μέση του δρόμου. Από τον καθρέφτη στην αγαπημένη πλάτη σου ξανά και ξανά. Κάστανα και ζαχαρωτά, κόκκινα Gauloises, χέρια κρύα. Μα εσύ ποτέ δεν με τρόμαξες. Σταματάς τα τρένα . Χαιδεύεις τη γυναίκα, τρέχεις στους δρόμους με το κορίτσι και σκαλίζεις ξύλινες σβούρες για το παιδί. Όσα νοστάλγησα είναι συνήθως της τελευταίας στιγμής, φυλαγμένα σε γυάλες με θαλασσινό νερό και η κουπαστή επιθυμία, το μόνο χώρισμα απ'τον επαναληπτικό μου ορίζοντα. Στις συναντήσεις με το διάβολο μέσα μου, κάνω πολλές φορές το γύρο του θανάτου. Οτιδήποτε ασφαλές με κάνει ανασφαλή μα το μαύρο απορροφά όλα τα χρώματα. Όσοι έχουν μάτια βλέπουν κι η μουσική είναι πάντα εκεί ξέρεις. Άρρηκτη. Σαν την σχέση που έχουμε με την σκιά μας.
Breathturn
