40. Jonny Greenwood – Norwegian Wood (OST)
Μετά την ηχητική επένδυση του There will be blood , ο κιθαρίστας των Radiohead αφήνει για δεύτερη φορά την γνωστή παρέα, και συνθέτει τη μουσική για ένα από τα ομορφότερα soundtracks της χρονιάς, αυτό της ταινίας Norwegian wood , που μεταφέρει στην οθόνη την ομώνυμη νουβέλα του Haruki Murakami. Για όποιον γνωρίζει τον Johhny Greenwood μόνο ως μέλος μιας από τις διασημότερες μπάντες του πλανήτη, το σοκ είναι ισχυρό. Γιατί εδώ , ο rock κιθαρίστας (και εξαιρετικός βιολονίστας) , επιστρέφει στις ρίζες της κλασσικής του παιδείας, αποδεικνύοντας το μεγάλο του ταλέντο σε ένα τελείως διαφορετικό μουσικό μοτίβο και επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά, πόσο ιδιοφυής καλλιτέχνης είναι.
Toki no senrei wo ukete inai mono wo yomuna
39. Bvdub – The Art Of Dying Alone
Δεν ξέρω αν είναι τέχνη να πεθαίνεις μόνος - όλο και κάποιος φόβος κρυφοκοιτάει από την γωνία του μυαλού και δεν στο λέει- σίγουρα όμως τέχνη είναι να ντύνεις με τέτοιες αιθέριες μουσικές , στιγμές που φρακάρουν πίσω από τη φωνή. Την άγρια ομορφιά του νυχτερινού δρόμου, τα γέλια των μικρών κοριτσιών όταν βρέχουν στη θάλασσα τα μαλλιά τους, την άνοιξη που φωσφορίζει σαν ύφαλος χαμηλά στην κοιλιά μας ή μια κολλημένη μύτη στο τζάμι κάποιου χειμώνα . Η ζωή δεν είναι πτήση, το ξέρω καλά. Μπορεί όμως να είναι ένα ποτήρι με ανθρώπινα ίχνη, δίπλα στο δικό σου ποτήρι.
Τhe art of dying alone
38. Ólafur Arnalds - And They Have Escaped the Weight of Darkness
Ο νεαρός Ισλανδός δεν χρειάζεται συστάσεις. Όποιος έχει παρακολουθήσει προηγούμενες δουλειές του ξέρει τι θα συναντήσει όταν αποφασίσει να ξεκινήσει την ακρόαση. Υπέροχες συνθέσεις, απόκοσμο πιάνο, βιολί που ακούγεται μέσα από ένα μπλε βυθό. Λίγο βαθύτερα από όλα αυτά , βρίσκεται η εξήγηση γιατί ο δίσκος αυτός θα ήταν αδύνατον να λείπει από ένα μέρος που συγκεντρώνει ήχους, όντας από τους λίγους εκείνους, που εκτός από τον μοναδικό συνδιασμό της μυρωδιάς του, δημιουργεί στο μυαλό του ακροατή την παράξενη αίσθηση ότι έχει υπάρξει ο τελευταίος άνθρωπος πάνω στη γη, ότι έχει δει το τέλος του κόσμου, ότι έχει αγαπηθεί πολύ, ότι έχει πεθάνει μια μέρα πριν, ότι δεν πρόλαβε, ανύποπτος για το θαύμα.
Hægt, kemur ljósið
37. Great Messengers - Palms [ Act III ]"This album is more than just a collection of beautifully crafted post-rock, ambient and classical tracks. It's a story told through music. Split into three acts, this album tells three separate stories but so similar. All artists involved paint an extraordinary picture of love, loss and life". Κουρνιάσαμε να τους ακούσουμε , αγκαλιά με τον χειμώνα και ένα ποτήρι του κονιάκ. Κρυώνεις; Να σου φορέσω κάτι;
(Οnly an) Ocean in the sky
36. A Single Man: Abel Korzeniowski & Shigeru Umebayashi (OST)Και μόνο στο άκουσμα του ονόματος Shigeru Umebayashi το μυαλό μου έκανε μια μεγάλη βουτιά και έφερε στην επιφάνεια εκείνη την απίστευτη μουσική που είχε γράψει για την ταινία 2046. Αυτό από μόνο του έφτανε για να ασχοληθώ με το soundtrack του A single man παρά το γεγονός ότι δεν έτυχε ή δεν επιδίωξα ποτέ να την παρακολουθήσω. Από τον Abel Korzeniowski δεν είχα ακούσει τίποτα , ίσως γιατί όπως διάβασα ψάχνοντας για αυτόν πληροφορίες, η μόνη δουλειά του που έχει κυκλοφορήσει είναι η σύνθεση του score της ταινίας 30 Days of Night, την οποία δυστυχώς αγνοώ. Δεκαπέντε από τις δεκαεννέα όμως συνθέσεις του συγκεκριμένου αριστουργήματος είναι δικές του, ο ίδιος λέει ότι διαθέτει δύο αφτιά, ambient το ένα, κλασσικό και σαφώς μεγαλύτερο σε μέγεθος το άλλο , κι εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν ορχηστρικό ποταμό από εκείνους που ξεχύνωνται ορμητικά μέσα από τα ηχεία, σε τυλίγουν αποφασιστικά με το νερό τους, σε παρασύρουν μαζί τους, και καταλήγεις πέφτοντας σε έναν τεράστιο καταρράκτη ήχων με μηδενική διάθεση να σωθείς. Αυτό που στην ουσία ήθελα να γράψω είναι ότι δεν υπάρχουν λόγια, κι ας φαίνεται το αντίθετο ακριβώς.
Daydreams
