Συναισθηματικό roller-coaster, ψυχική πλημμύρα, παλίρροια, γραμμικό ταξίδι, ευφυής μουσική σύλληψη και ενορχήστρωση, συναρπαστικές κιθάρες, εξαιρετικό μπάσο, διαολεμένα βιολιά παρέα με το πιο εγωκεντρικό τσέλο, συριγμοί τρένων που δεν έχουν κανέναν στο τιμόνι, ήχοι που μοιάζουν με σειρήνες αεροπορικής επιδρομής από κάπου μακριά , νότες εξαγριωμένες που οδηγούν τον ακροατή σε μια άβυσσο πριν τρεμοσβήσουν και τελειώσουν αφήνοντάς τον να αναρωτιέται για ώρες, για μέρες, για καιρό, τι συνέβη και που βρίσκεται.
Nότες που η ποίησή τους με άφησε άφωνη, που όταν νόμιζα ότι τέλειωσα την ακρόασή τους συνέχισαν να τραντάζουν την σιωπή, που με έκαναν να αισθανθώ ότι είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που έχει απομείνει πάνω στη γη, πως αυτός είναι ο ήχος της μοναξιάς, της κραυγής, ότι αν βρω το κουράγιο να κοιτάξω έξω από το παράθυρο, ανάμεσα στα κατεστραμένα κτίρια θα δω έναν μαυροφορεμένο άντρα να τρεκλίζει και να φωνάζει δυνατά "We're trapped in the belly of this horrible machine, and the machine is bleeding to death" ή θα αντικρύσω σκοτεινά σύννεφα να πλησιάζουν απειλητικά γρήγορα την κατεστραμένη μου πόλη και τους κουρασμένους και βρώμικους ανθρώπους της να έχουν γίνει ένα με τους τεράστιους σωρούς ερειπίων.
Βουτιά στο άπειρο διάρκειας 68 λεπτών, ένα μικρό αριστούργημα, σαφώς ένα από τα καλύτερα albums των Godspeed You! Black Emperor και ένα από εκείνα που η ευφυία των δημιουργών του καθιστά αδύνατη την λεκτική του περιγραφή . Κλείστε τα μάτια, ακούστε τα 17 λεπτά και 58 δευτερόλεπτα του East Hastings, ακούστε πίσω από τον ήχο, αφήστε τον να επιταχύνει, να πει , φανταστείτε μια ανθρωπότητα που παύει ξαφνικά να υφίσταται κι αν νιώσετε κάτι να αρχίζει να τυλίγεται γύρω από τον λαιμό σας κάπου κοντά στο 9ο λεπτό, είναι τα χέρια εκείνου του παράξενου άντρα που τριγυρνά στην πόλη που βρίσκεται στην άκρη του κόσμου και ψιθυρίζει κοντά στο αυτί σας " The car's on fire and there's no driver at the wheel. And the sewers are all muddied with a thousand lonely suicides And a dark wind blows"
East Hastings
17 & 18 Δεκεμβρίου Gagarin 205, " και η καρδιά μας αερόστατο, γελάει στο κενό"
