28.732

Caro amico τελικά, αγάπη είναι αυτό που μένει όταν όλες οι δοσοληψίες, σωματικές, ψυχικές, πνευματικές, λεκτικές, έχουν τελειώσει...






Album : Lantern
Band :Clogs
Track :5/4

Godspeed You! Black Emperor - f#a# (infinity symbol) (2007)

Συναισθηματικό roller-coaster, ψυχική πλημμύρα, παλίρροια, γραμμικό ταξίδι, ευφυής μουσική σύλληψη και ενορχήστρωση, συναρπαστικές κιθάρες, εξαιρετικό μπάσο, διαολεμένα βιολιά παρέα με το πιο εγωκεντρικό τσέλο, συριγμοί τρένων που δεν έχουν κανέναν στο τιμόνι, ήχοι που μοιάζουν με σειρήνες αεροπορικής επιδρομής από κάπου μακριά , νότες εξαγριωμένες που οδηγούν τον ακροατή σε μια άβυσσο πριν τρεμοσβήσουν και τελειώσουν αφήνοντάς τον να αναρωτιέται για ώρες, για μέρες, για καιρό, τι συνέβη και που βρίσκεται.


Nότες που η ποίησή τους με άφησε άφωνη, που όταν νόμιζα ότι τέλειωσα την ακρόασή τους συνέχισαν να τραντάζουν την σιωπή, που με έκαναν να αισθανθώ ότι είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που έχει απομείνει πάνω στη γη, πως αυτός είναι ο ήχος της μοναξιάς, της κραυγής, ότι αν βρω το κουράγιο να κοιτάξω έξω από το παράθυρο, ανάμεσα στα κατεστραμένα κτίρια θα δω έναν μαυροφορεμένο άντρα να τρεκλίζει και να φωνάζει δυνατά "We're trapped in the belly of this horrible machine, and the machine is bleeding to death" ή θα αντικρύσω σκοτεινά σύννεφα να πλησιάζουν απειλητικά γρήγορα την κατεστραμένη μου πόλη και τους κουρασμένους και βρώμικους ανθρώπους της να έχουν γίνει ένα με τους τεράστιους σωρούς ερειπίων.

Βουτιά στο άπειρο διάρκειας 68 λεπτών, ένα μικρό αριστούργημα, σαφώς ένα από τα καλύτερα albums των Godspeed You! Black Emperor και ένα από εκείνα που η ευφυία των δημιουργών του καθιστά αδύνατη την λεκτική του περιγραφή . Κλείστε τα μάτια, ακούστε τα 17 λεπτά και 58 δευτερόλεπτα του East Hastings, ακούστε πίσω από τον ήχο, αφήστε τον να επιταχύνει, να πει , φανταστείτε μια ανθρωπότητα που παύει ξαφνικά να υφίσταται κι αν νιώσετε κάτι να αρχίζει να τυλίγεται γύρω από τον λαιμό σας κάπου κοντά στο 9ο λεπτό, είναι τα χέρια εκείνου του παράξενου άντρα που τριγυρνά στην πόλη που βρίσκεται στην άκρη του κόσμου και ψιθυρίζει κοντά στο αυτί σας " The car's on fire and there's no driver at the wheel. And the sewers are all muddied with a thousand lonely suicides And a dark wind blows"


East Hastings





17 & 18 Δεκεμβρίου Gagarin 205, " και η καρδιά μας αερόστατο, γελάει στο κενό"

The best pessimist – Two Against all (2010)

"There is so much love in the world, John, so much love. And there is death. Maybe mostly death at the moment. People are dying in the streets because they miss each other, miss love, miss closeness. Look - I'm forgetting something. I have... I have a note about you. It says "the lovers met"... "the lovers met, and..." and I can't read my own note. I make a note and I can't read it. It's an important note. ..."

Αυτή είναι η συγκλονιστική εισαγωγή του 6619 days of waiting που περιλαμβάνεται στο I Just Want To Be Your Everything , κυκλοφορία του 2009 . Πιωμένα λόγια από κάποιον που με το ζόρι τα αρθρώνει, που καταλαβαίνεις την αγωνία του να τα πει, που με κόπο προσπαθεί, μα δεν τα καταφέρνει. Ύστερα όπως πάντα , τον λόγο έχει η μουσική. Και της μουσικής, ειδικά μιας τέτοιας, δεν της χρειάζονται ανθρώπινες λέξεις για να πει. Έχει δικές της, αποκλειστικές, που με μοναδικό τρόπο λένε .

Το Two against all , είναι ο αγαπημένος μου δίσκος από τον άνθρωπο με το όνομα Sergey Lunev, που μέσα στο 2010 κυκλοφόρησε το εξίσου θαυμάσιο To Whome It May Concern. Oλόκληρο μοιάζει σαν να προέκυψε από το κοίταγμα θολών τζαμιών ή από κάποια αναμονή στο σκαμνί ενός μπαρ περιμένοντας. Ολόκληρο μυρίζει αγάπη, ζωές γεμάτες σπασμένα ποτήρια μπύρας , κατακάθια καφέ. Σε κάνει να θες να μιλήσεις σιγανά στο χτες σου, ή να χαζέψεις τον κόσμο μέχρι την επόμενη γωνία του. Ασελγώντας πάνω του, ένωσα την εισαγωγή που ανέφερα στην αρχή με το δεν - έχω - λόγια - να - το - περιγράψω ομώνυμο track κι αν ήμουν ο Sergey θα με συγχωρούσα. Σίγουρα και ο ίδιος γνωρίζει καλά πόσο δύσκολο είναι να κολυμπάς αγκαλιά με κάποιον , ή πόσο δύσκολο είναι να πρέπει να πας λίγο πιο κει από το σημείο που στεκόσουν για χρόνια και στην πορεία, να γίνεσαι χαρτοπόλεμος.


"Κι όταν με το καλό πατήσεις πάνω στην αγάπη να ξέρεις πως κερδίζεις δίκαιο σύννεφο. Δεν είναι λίγο που θα σε κοιτά στα μάτια όταν σε πνίγει. Κι όλα θα γίνουν με σωστή ταχύτητα , θα δεις. Oύτε που θ'ακουστεί ο κρότος που θα κάνει το γαμώτο".






Tracklist

1 Two Against All

2 Lambent Brume Turning to the Clouds

3 This Silence Will Never Left Us… Goodbye, My Reliance

4 You (re-recorded)

Εντός εισαγωγικών , το ποιήμα του Γιάννη Στίγκα , Αντικλείδι για σωρείτες.

When things explode

Φωτάκι On, σήμερα ο...σταθμός, εκπέμπει από το ηφαίστειο της Αίτνας.

Album : War Stories
Band : Uncle
Track : When Things Explode (featuring Ian Astbury)

65DAYSOFSTATIC - We were exploding anyway (2010)

Όχι. Δεν το θυμήθηκα τώρα. Το θυμάμαι σχεδόν κάθε μέρα από τον Απρίλιο που κυκλοφόρησε, το Crash Tactics και το Piano fights σώζoυν τη διαολεμένη ψυχή μου κάθε φορά που τα αυτιά μου κατά λάθος πέφτουν σε καταπακτές τύπου Bon Jovi Greatest Hits , οι ορχηστρικοί, φρενήρεις , electronica -πλέον- ήχοι τους με ακολουθούν στο αυτοκίνητο με την ίδια συχνότητα που με ακολουθεί το γεμάτο τασάκι του μαζί με τα κέρματα κάτω από το χαλάκι του συνοδηγού, και το come to me είναι από τα ελάχιστα παραδείγματα μουσικής που σαφώς και δεν είναι low tempo - γιατί να πρέπει; - αλλά ξύνει πανέμορφα όλες τις γρατζουνιές που έχουν αφήσει στη μνήμη μου οι κάθε λογής απόντες. Unfuckinbelievable awesome , και σίγουρα στους πρώτους τρεις δίσκους της χρονιάς μου, ενός top 50 χωρίς καμία λογική και μουσική συνοχή.

Tracklist

1. Mountainhead
2. Crash Tactics
3. Dance Dance Dance
4. Piano fights
5. Weak4
6. Come to Me (featuring Robert Smith of The Cure)
7. Go Complex
8. Debutante
9. Tiger Girl
10.Sawtooth Rising (Japanese Bonus Track)

Christos Triantafyllou - Small pleasures

Πρώτη φορά άκουσα για τον Χρήστο Τριανταφύλλου πριν δύο χρόνια, παραμονές Χριστουγέννων από κάποιο φίλο που του έγραψε, ζητώντας ευγενικά να του στείλει κάποια δείγματα της δουλειάς του. Ήταν τότε που ξεκινούσε την επιτυχημένη του βόλτα στο διαδίκτυο - και όχι μόνο- το "Τι είναι αυτό;" του Κωνσταντίνου Πιλάβιου , το οποίο και έντυσε ηχητικά, απογειώνοντας σενάριο , σκηνοθεσία, και ερμηνείες ηθοποιών.

Ψάχνοντας για πληροφορίες, είδα πως υπήρχαν ελάχιστες, εκείνες που ο ίδιος έχει αναρτήσει στη σελίδα του στο Myspace, ευτυχώς όμως υπήρχαν πάρα πολλές από τις εξαιρετικές συνθέσεις του. Ένα συνονθύλευμα ηλεκτρονικών, neo classical και πειραματικών μουσικών που αν προσπαθήσεις να μιλήσεις γι’αυτές , είναι σα να προσπαθείς να περιγράψεις τα χρώματα που έχουν οι πίνακες του Jackson Pollock . Aλλόκοτα όμορφες, ονειρικές, υποβλητικές , τρυφερές , καμιά φορά τρομακτικές , όπως το «Σπίτι στο δάσος» που μαζί με το "Small pleasures" το "What is that" και το "SLV (theme from the play)" , είναι κατά τη γνώμη μου από τις πιο όμορφες δημιουργίες του.

Υπάρχουν ήχοι που μοιάζουν με παλιά σκοροφαγωμένα παλτά που την στιγμή που κρυώνεις και τους ανακαλύπτεις σε κάποια μουχλιασμένη ντουλάπα δεν σε χωράνε πια . Υπάρχουν όμως και οι άλλοι σαν του Χρήστου , που κρέμονται πεντακάθοι και χωρισμένοι ανάλογα με τις διαθέσεις σου και κάθε που τους φοράς οι μυρωδιές τους σε τρυπάνε, λιώνουν μέσα σου και ζεσταίνουν την ψυχή σου ξαναζωντανεύοντας κάθε ξεχασμένο συναίσθημα. Πάρε χωρίς δώσε, ταξίδι ανάμεσα σε δέντρα , ανοιχτές πληγές, κήπους λίγο πριν την ανθοφορία τους, μικρές χαρές, μικρές λύπες.

Old house

Small pleasures

What is that

Slv Thema
Slv Taxidi

Πενήντα

Ο τρόπος με τον οποίο έχει καθιερωθεί να διενεργούνται οι μουσικές ανασκοπήσεις είναι συγκεκριμένος. Καμία ιδέα δεν είναι πρωτότυπη, απλά παραλλαγή που βασίζεται στο αυτονόητο. Πέρυσι αποφασίσαμε να πράξουμε κάτι εναλλακτικό. Να σταχυολογήσουμε και να αποτυπώσουμε σε δημοσιεύσεις όσες κυκλοφορίες αγαπήσαμε κατά τη διάρκεια της χρονιάς και να αναδείξουμε τις κορυφαίες προτιμήσεις μας με στόχο να μην τις αφήσουμε να ξεθωριάσουν από τη μνήμη μας, με την ελπίδα να συζητήσουμε, να σχολιάσουμε, να επικοινωνήσουμε με ανθρώπους που μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες με εμάς και φυσικά, να σκοντάψουμε σε δίσκους που αγνοούσαμε, αλλά θα κατάφερναν να μας ωθήσουν να αγκαλιάσουμε το στερεοφωνικό μας για ώρες. Μία ανασκόπηση χωρίς δεσμεύσεις από bloggers για bloggers και λάτρεις της μουσικής, για όσους δείχνουν ενθουσιασμό και πάθος και συντονίζονται στο ρυθμό των νέων κυκλοφοριών, παρακολουθούν συναυλίες, αγοράζουν δίσκους. Οι κανόνες συμμετοχής παραμένουν και φέτος οι ίδιοι. Πιο συγκεκριμένα:

α) Ψηφίζουμε αγαπημένους δίσκους με ημερομηνία κυκλοφορίας μέσα στο 2010. Το ιδανικό θα ήταν να μην συμπεριληφθούν συλλογές, ζωντανές ηχογραφήσεις, επανακυκλοφορίες και EP.
β) Ο επιθυμητός αριθμός των επιλογών θα πρέπει να είναι 50. Ωστόσο δεκτές γίνονται και συμμετοχές που θα έχουν τουλάχιστον 30 δίσκους.
γ) Ο τρόπος καταμέτρησης των ψήφων είναι αναλογικός. Σε περίπτωση ισοψηφίας προηγείται αυτός που έχει ψηφιστεί από τους περισσότερους.

Νο 01 = 50 πόντους
Νο 02 = 49 πόντους
...
Νο 30 = 21 πόντους
...
Νο 50 = 1 πόντος

δ) Η λίστα μπορεί να δημοσιευτεί οποιοδήποτε χρονική στιγμή επιθυμείτε μέχρι το τέλος του έτους (αν κάποιοι πάλι καθυστερήσουν λίγο δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα).
ε) Η ύπαρξη ή όχι κειμένου, το μέγεθος του και η συχνότητα των posts δεν υπόκεινται σε κανέναν περιορισμό. Εκφραστείτε ελεύθερα.

Όσους εκφράζουν οι παραπάνω απόψεις και διαθέτουν blog (σε blogger, wordpress ή tumblr) ή έστω το δημιούργησαν προκειμένου να δημοσιοποιήσουν τις προσωπικές τους αδυναμίες, τους καλούμε να δηλώσουν συμμετοχή (είτε στέλνοντας email, είτε ενημερώνοντας κάποιον από τους συμμετέχοντες) ως το τέλος του έτους. Μέχρι στιγμής έχουμε καλωσορίσει τους:

1.Mr. Grieves
2.Elafini
3.Uptight
4.Το σπίτι με τα παράξενα
5.Winter Academy
6.Rocks de Milo
7.Zeugolator
8.Indiefuck
9.Velveteen

10.Stagger Lee
11.ody
12.ΔΓιαμάντΓια
13.The art of thinking with sounds
14. 2 ή 3 πράγματα που ξέρω γι' αυτό
15.Mouxlaloulouda

16. Suicide Dots

17.The Escapist

Μουσική είναι μπλε πάνω σε μαύρο, η ησυχία του βυθού...

Inception - Hans Zimmer OST (2010)

Το άκουσα ολόκληρο οδηγώντας βράδυ. Η επική μουσική του Zimmer σκέφτηκα πως ταιριάζει απόλυτα στη διαδρομή και δεν έπεσα έξω. Όταν φάνηκαν στον ορίζοντα οι κολώνες του ναού του Ποσειδώνα στο Σούνιο, η Edith Piaf πετάχτηκε σαν στοιχειό στο 7.03 του Waiting For A Train δηλώνοντας ευθαρσώς Non Je Ne Regrette Rien - πηγή έμπνευσης για τη σύνθεση του score της ταινίας - ο Cobb από το... κάθισμα του συνοδηγού με σκούντησε ψιθυρίζοντας ειρωνικά "sorry" όπως ο Mr Death της γνωστής διαφήμισης, κι εγώ δεν είχα καμία απάντηση να μου δώσω στην ερώτηση που αυθόρμητα μου έκανα όρθια, μπροστά από το μεγάλο παράθυρο ενός σπιτιού που δεν ήταν δικό μου, ξένου όσο και οι ένοικοι, που σαν άλλοι imaginary enemies με πλησίαζαν χαμογελώντας απειλητικά. Ποιά είναι η πραγματικότητα της πραγματικότητας;

Tracklist

1. Half Remembered
2. We Built Our Own
3. Dream Is Collapsing
4. Radical Notion
5. Old
6. 528491
7. Mombasa
8. One Simple Idea
9. Dream Within A Dream
10. Waiting For A Train
11. Paradox
12. Time